Była z zespołem we wszystkich najważniejszych momentach. Gdy zdobywał najważniejsze nagrody i kiedy otrzymywał największe owacje. Na Dożynkach Centralnych (1967) i w „Nie lubię poniedziałku” reż. T. Chmielewskiego (1971). Kiedy zespół otrzymał Nagrodę im. Oskara Kolberga (1985) i gdy został uhonorowany statuetką „Złotego Hipolita” z prawem do używania znaku „Dobre bo polskie” (2005). W Rzeszowie, gdzie z Jej pomocą, zespół wywalczył Grand Prix XXXI Ogólnopolskiego Konkursu Tradycyjnego Tańca Ludowego w Rzeszowie za „Wesele szamotulskie” (2015). Także „Nagroda za wierną prezentację fragmentu obrzędu weselnego swojego regionu” podczas jednego z największych festiwali folkloru w Europie – 54. Tygodnia Kultury Beskidzkiej Międzynarodowych Spotkań Folklorystycznych (2017), nie wydarzyłaby się bez Jej udziału.
Dziękujemy za krzewienie kultury regionu na polskich i zagranicznych scenach a także zawsze piękne i wzruszające doznania. Artystyczny dorobek Pani Ani jest nieocenionym wkładem w rozwój polskiej kultury. Życzymy Pani wielu lat w dobrym zdrowiu i wierzymy, że nie żegnamy się na zawsze. Zawsze cudownie będzie nam gościć Panią przy „weselnym” i wigilijnym stole, podczas koncertów i uroczystości. Prosimy by pozostała Pani dobrym duchem zespołu i najważniejszym krytykiem, bo któż bardziej zna nasze korzenie.
