Podczas uroczystości związanych z wystawieniem widowiska „Wesele szamotulskie”, jakie miały miejsce w zabytkowej stodole Gospodarstwa Krystyny i Henryka Święcickich w Baborówku 12 maja 2018 r., z zespołem pożegnała się niezwykła artystka ludowa Ania Czerniak, która przez 60 lat – czyli niemal od początku, propagowała wśród szamotulskiej społeczności tradycję i kulturę regionu.
Była z zespołem we wszystkich najważniejszych momentach. Gdy zdobywał najważniejsze nagrody i kiedy otrzymywał największe owacje. Na Dożynkach Centralnych (1967) i w „Nie lubię poniedziałku” reż. T. Chmielewskiego (1971). Kiedy zespół otrzymał Nagrodę im. Oskara Kolberga (1985) i gdy został uhonorowany statuetką „Złotego Hipolita” z prawem do używania znaku „Dobre bo polskie” (2005). W Rzeszowie, gdzie z Jej pomocą, zespół wywalczył Grand Prix XXXI Ogólnopolskiego Konkursu Tradycyjnego Tańca Ludowego w Rzeszowie za „Wesele szamotulskie” (2015). Także „Nagroda za wierną prezentację fragmentu obrzędu weselnego swojego regionu” podczas jednego z największych festiwali folkloru w Europie – 54. Tygodnia Kultury Beskidzkiej Międzynarodowych Spotkań Folklorystycznych (2017), nie wydarzyłaby się bez Jej udziału.
Raz jeszcze, dziękujemy Pani Ani za miłość do folkloru, oddanie, zaangażowanie, wszelką pomoc, doradztwo i zawsze szczery uśmiech. W imieniu wszystkich szamotulan, dziękujemy za wsparcie działań związanych z wpisaniem „Tradycyjnego obrzędu weselnego z Szamotuł i okolic” na Krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Za pomoc w odtworzeniu elementów „Wesela” – gwary, strojów, pieśni, elementów obrzędowości i tańców (2017).Dziękujemy za krzewienie kultury regionu na polskich i zagranicznych scenach a także zawsze piękne i wzruszające doznania. Artystyczny dorobek Pani Ani jest nieocenionym wkładem w rozwój polskiej kultury. Życzymy Pani wielu lat w dobrym zdrowiu i wierzymy, że nie żegnamy się na zawsze. Zawsze cudownie będzie nam gościć Panią przy „weselnym” i wigilijnym stole, podczas koncertów i uroczystości. Prosimy by pozostała Pani dobrym duchem zespołu i najważniejszym krytykiem, bo któż bardziej zna nasze korzenie.
